Verwerkingsopdracht 2: vergelijking vertelinstanties

Vergelijking van twee vertelinstanties

In ‘De schilder en het meisje’ van Margriet de Moor is gekozen voor een auctoriale vertelinstantie, in ‘Een schitterend gebrek’ van Arthur Japin is gekozen voor een ik-vertelinstantie.

Mijn voorkeur gaat uit naar de auctoriale vertelinstantie van ‘De schilder en het meisje’. Dat komt, omdat ik het prettig vind tijdens het lezen zo veel mogelijk details te weten. In het geval van een auctoriale vertelinstantie kom je veel meer te weten, omdat men alleen de gebeurtenissen, die ervaren worden door de ik-verteller, leest. Ik vind het leuk om meer dingen te weten te komen dan alleen de ik-verteller weet. In ‘De schilder en het meisje’ geeft de verteller uitleg over hoe iemand zich voelt, nadat hij of zij dagenlang opgesloten heeft gezeten. Dit soort kleine stukjes maken voor mij het verhaal leuk om te lezen. Wat ik wel vind, is dat dit soort stukjes in sommige boeken veel te lang zijn en daardoor langdradig worden.

Toch wil dit niet zeggen dat ik het niet leuk vind om een ik-vertelinstantie te lezen. In sommige boeken is dat juist prettiger. Maar het zijn beide historische romans, en daarom vind ik de auctoriale instantie prettiger. Dit komt, omdat ik me niet heel goed kan voorstellen hoe het leven was vroeger. Als dan de schrijver meer details vertelt, dus niet alleen over de hoofdpersoon, kan ik me iets meer voorstellen en vind ik het ook leuk om te lezen.

Mijn conclusie is dat ik de auctoriale vertelinstantie leuker vind om te lezen bij historische romans dan de ik-vertelinstantie, omdat er meer details worden gegeven, die ik zeer leuk vind om te lezen.

Verwerkingsopdracht 1: omslagen

Verwerkingsopdracht 1: omslagen

Red ons, Maria Monatelli, door Herman Koch

De omslag van dit boek is opvallend, omdat het blauw is, waardoor het boek tussen sobere kleuren meteen opspringt. Als iets opvalt, kiezen mensen het eerder. Het lettertype is niet echt opvallend, het is gewoon duidelijk wat er staat. De afbeelding met de schoenen begrijp ik niet helemaal, maar ik heb het boek ook niet gelezen, dus er zal wel een goede verklaring voor zijn. Ik zou dit boek snel kiezen, omdat het opvalt door vooral de blauwe kleur.

Waterstudies, door K. Michel

Deze omslag heeft saaie kleuren, maar wat wel opvalt, is de titel. Die staat verticaal in plaats van horizontaal. Het lettertype dat gebruikt is, is niet heel opvallend. Ik zou dit boek niet erg snel kiezen, omdat de blauwe omslag van ‘Red ons, Maria Monatelli’, mij dan toch meer aanspreekt.

Vast, door Ton Anbeek

Ik vind deze omslag heel erg opvallend. Ten eerste is de omslag rood, waardoor het boek al opvalt. Ten tweede zijn de letters heel erg opvallend. Ik weet niet precies wat de letters moeten voorstellen, maar dat het opvalt is zeker. Persoonlijk zou ik dit boek snel kiezen, omdat ik nieuwsgierig ben naar wat de betekenis van de letters zou kunnen zijn.

Joe Speedboot, door Tommy Wieringa

De omslag van dit boek vind ik apart, omdat er een grote foto op staat, waarvan ik geen betekenis kan afleiden. Waarschijnlijk zal dit in het boek wel uitgelegd worden, maar een jongen met een sinaasappel vind ik wel een beetje apart. Vanwege die sinaasappel zou ik het aan de ene kant wel kiezen, omdat dat apart is, maar aan de andere kant vind ik het een rare omslag.

Het moest maar eens gaan sneeuwen, door Tjitske Jansen

Deze omslag is ook apart, maar deze vind ik wel grappig met het kind met de zwembril. Wel vraag ik me nu af sterk wat voor gedichten het zijn, ik heb de neiging te denken dat het hele rare gedichten zullen zijn.

De zonnewijzer, door Maarten ‘t Hart

Bij deze omslag heb ik niet het gevoel dat ik het boek snel zal kiezen. Het lettertype en de kleuren vind ik persoonlijk saai aandoen. De afbeelding maakt dat je toch nog enigszins naar het boek wordt getrokken, omdat dat wel opvalt. Toch zou ik eerder voor de boeken kiezen waarvan ik de omslagen al eerder heb besproken, omdat die meer opvallend zijn.

Een hart van steen, door Renate Dorrestein

Van dit boek waren veel verschillende omslagen, ik heb degene genomen die mij het meest aansprak. Opvallend aan deze omslag ik de gele kleur. Het lettertype is niet heel erg opvallend, maar de afbeelding dan weer wel. Het is een wieg met een baby en daaromheen scharen. Door die scharen ben ik wel nieuwsgierig geworden, naar wat die voor betekenis kunnen hebben.

Het diner, door Herman Koch

Net als ‘Red ons, Maria Monatelli’, is deze omslag ook erg blauw. Daardoor valt het boek wel snel op. Ook hier is het lettertype niet echt bijzonder, wel zie je gelijk de krab die op het bord ligt (wat refereert naar het diner). Net als bij ‘Red ons, Maria Monatelli’, zou ik dit boek snel kiezen, omdat de blauwe kleur gelijk opvalt ,

Conlusie
Over het algemeen zou ik het snelste ‘Vast’ van Ton Anbeek kiezen, als ik tenminste op de omslag af zou gaan. Ik ben wel nieuwsgierig naar wat de letters precies moeten voorstellen en vind persoonlijk rood een mooie kleur, dus dat is voor mij ook al snel een reden om dit boek te kiezen.

Of het vanuit verkooptechnisch punt ook de beste is, weet ik niet zo heel zeker, maar wat wel heel zeker is, is dat de omslag heel erg opvalt door het lettertype(of eigenlijk de letters). Misschien denken mensen dan sneller dat ze dit boek zullen kiezen en is het dat opzicht een goede omslag.

Verwerkingsopdracht 3: 'De aanslag' door Harry Mulisch

Deel 1

Voor dit leesverslag heb ik ‘De aanslag’ van Harry Mulisch gelezen. Ik vond het een leuk boek, soms wel een beetje moeilijk om doorheen te komen. Wel vond ik het boek interessant, omdat dit boek zich tijdens de oorlog afspeelt. Meestal vind ik die boeken leuk om te lezen, daarom heb ik het boek ook gekozen. Wat ik erg goed vond, is dat het boek in vijf episoden zijn verdeeld. Dat maakt het overzichtelijk, en ook leuk om te lezen, omdat je in verschillende fasen van de hoofdpersoon zijn leven inzicht krijgt. Daarbij zette het boek mij ook aan het denken, omdat ik er toch niet aan zou moeten denken dat mijn familie vermoord zou worden.

In het verhaal staat er een gebeurtenis centraal: de buren van de hoofdpersoon Anton Steenwijk leggen het lichaam van de vermoorde collaborateur Fake Ploeg, bij het huis van Anton en zijn familie. De Duitsers zullen dus gelijk denken dat zij de man vermoord hebben. Antons broer, Peter, probeert het lichaam nog weg te bergen, maar moet vluchten. Hij wordt alsnog gepakt, samen met zijn ouders en Anton. Alleen Anton overleeft het. In alle episoden wordt iets over de moord van Fake Ploeg kenbaar gemaakt. Anton blijft namelijk nieuwsgierig naar wie de echte moordenaar van Fake Ploeg is en waarom de buren het lichaam hebben verplaatst. Tijdens de afloop van het boek kom je dat ook te weten. Ikzelf vond de afloop goed, omdat op de belangrijkste vragen die ik had, een antwoord werd gegeven.

Persoonlijk vond ik de personen die in het boek voorkwamen, levensecht. Er was niet iets raars aan de personages, het waren gewone mensen. Omdat je Anton ook een groot deel van zijn leven volgt, lees je ook over zijn dagelijkse leven, dat heel levensecht was. Ook kon in me wel enigszins in de hoofdpersoon inleven, omdat ik begrijp dat hij de details van de moord wil weten. Hij heeft immers zijn ouders en broer daarbij verloren. Hij is de enige overlevende en wil natuurlijk weten wat er is gebeurd, waardoor zijn hele leven plots op zijn kop stond.

Zoals ik al heb geschreven, vond ik het boek soms wat moeilijk om erdoorheen te gaan. Dan vond ik het boek namelijk een beetje saai en moest ik veel moeite doen om door te blijven lezen. Misschien kwam dat doordat de schrijver soms zinnen gebruikte waarvan ik vond dat ze niet echt nodig waren en het verhaal alleen maar langdradiger maakten. In het begin vond ik het boek spannend, omdat toen de moord en de hele gebeurtenis eromheen werd verteld. Ik wist niet wat er zou gaan gebeuren en dat maakte dat ik graag verder wilde lezen. In de episoden daarna was het allemaal wat minder spannend, maar bij de momenten waar er iets over de moord werd bekend gemaakt, werd het toch weer een beetje spannend. Ik wilde graag weten wie de hele gebeurtenis in gang had gezet!

Het taalgebruik was over het algemeen duidelijk en goed te volgen. Soms werd het voor mij iets lastig om door te gaan, omdat het langdradig was en de zinnen dan ook op een moeilijkere toon geschreven werden. De gebeurtenissen werden ook helder verteld, als ik het verhaal las, kon ik me er wel iets bij voorstellen. Dit had ik vooral bij de eerste episode, tijdens de moord en de hele gebeurtenis daarna. Die werd helder omschreven, zodat ik mijzelf enigszins iets ervan kon voorstellen.

Deel 2

Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
Titel: De aanslag Auteur: Harry Mulisch Verschijningsjaar: 1982
Subject	Uitwerking
Inhoud	Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt er een moord gepleegd bij het huis van de buren van Anton Steenwijk. De buren leggen het lichaam van de collaborateur voor het huis van Anton het zijn familie. Daardoor worden ze opgepakt en Anton overleeft dit als enige. Zijn verdere leven vraagt hij af wat er toen precies is gebeurd.
Thema	-          Moord (op een collaborateur) -          Wie is er schuldig aan die moord? Schuld is dus ook een thema.
Motieven	-          Moord -          Schuld
Personen	Anton Steenwijk, degene die de details van de moord wil weten, omdat de moord een deel van zijn leven heeft bepaald.
Historische tijd en ruimte	Vijf periodes (episoden): -          1945 -          1952 -          1956 -          1966 -          1981 Het speelt zich af in twee plaatsen: Haarlem en Amsterdam.
Titelverklaring Onderschrift	De moord op de collaborateur maakt dat de ouders en broer van Anton Steenwijk vermoord worden door de Duitsers. In feite is dit dus een aanslag op zijn leven, en dit blijft hem steeds verder volgen.
Verteller (perspectief)	Het gehele boek wordt verteld door de alleswetende verteller.
Genre	Detectiveroman
Spanning	De moord op Fake Ploeg, de collaborateur. De ontknoping wie de moord heeft gepleegd.
Stijl	Soms wat langdradig, maar over het algemeen goed te lezen.
Waardering in recensies	De meeste critici vonden het een goed boek.
Persoonlijke waardering	Ik vond het een leuk boek om te lezen, hoewel het soms wat saai was. Ook dit boek geef ik een 7,5.